„Jeśli wyginą pszczoły, człowiekowi zostaną cztery lata istnienia: brak pszczół - brak zapylania - brak roślin - brak zwierząt - koniec człowieka.“ Albert Einstein
Około 560 różnych rodzimych gatunków dzikich pszczół, wraz ze znaną pszczołą miodną, zapewniają różnorodność w przyrodzie i na naszych talerzach. Zapylają większość roślin uprawnych i dzikich, pomagając im w ten sposób zakwitnąć i wydać owoce.
W jednym z badań określono wartość dodaną dzikich pszczół - niejako "produkt pszczeli brutto":
Według badania, usługi zapylania świadczone przez dzikie pszczoły przyczyniają się do wzrostu produkcji rolnej średnio o 2900 euro na hektar, podczas gdy kolonie pszczół miodnych przynoszą wartość dodaną w wysokości 2600 euro na hektar. W sumie wartość pieniężna owadów w Europie wynosi 14 miliardów euro rocznie. Dużą część tej wartości przypisuje się dzikim pszczołom.
czują się najlepiej na kwitnących łąkach, obrzeżach lasów, w ogrodach i na zielonych terenach zamieszkałych przez człowieka. Tam nieustannie poszukują żywności oraz możliwości gniazdowania, m.in. w dziurawym martwym drewnie, glinianych ścianach lub w piasku.
Niestety wiele z tych możliwości w nowoczesnym świecie już nie istnieje.
I właśnie z tym muszą się zmagać dzikie pszczoły.
Możliwości gniazdowania dzikich pszczół kurczą się z powodu wygładzania płaszczyzn domów, dróg oraz usuwania obumarłych drzew.
Monokultury w rolnictwie zmniejszają różnorodność pożywienia dla pszczół. Zielona trawa to także monokultura.
Stosowanie środków ochrony roślin (pestycydów) zabija nie tylko szkodniki, ale także wiele pszczół. Trwałe nadmierne nawożenie sztucznymi nawozami powoduje katastrofalne zubożenie różnorodności kwiatów. Toksyny te wpływają negatywnie na system nerwowy owadów, ich naturalny zmysł orientacji oraz długość życia i reprodukcję.
Trwałe nadmierne nawożenie sztucznymi nawozami oraz tlenki azotu pochodzące z ruchu samochodowego, doprowadziły do katastrofalnego zubożenia różnorodności kwiatowej.
Wiele gatunków dzikich pszczół jest wysoce wyspecjalizowana do określonych siedlisk i roślin uprawnych. Na przykład wiosenne pszczoły aksamitne preferują kwiaty wierzby, lepiarki bluszczówki specjalizują się w kwiatach bluszczu, a murarki makowe uwielbiają maki. Inne dzikie gatunki pszczół, jak np. pszczoły murarki, nie są wybredne, oblatują wszystkie kwiaty w pobliżu miejsc, w których zakładają gniazda.
Podczas gdy pszczoły miodne poko- nują odległość 3 do 10 km, dzikie pszczoły latają na odległość 50 - 300
metrów. W związku z tym, ich gniazdo powinno się znajdować w pobliżu roślin, które są ich pokarmem.
Jednak nie wszystkie kwiaty są dla nich odpowiednie. Tylko rośliny o niewypełnionych kwiatach pomagają pszczołom. Odmiany o pełnych kwiatach jak pelargonie, dalie czy chryzantemy, są dekoracyjne, ale nie stanowią pokarmu dla pszczół lub niewiele.
Bardziej optymalne bedą: lawenda, tymianek, drzewa owocowe lub koniczyna. Szczegółowy przegląd roślin przyjaznych pszczołom można znaleźć tutaj: Rośliny miododajne
Szczególnie w upalne dni, ciężko jest znaleźć dzikim pszczołom odpowiednie wodopoje. Płytki pojemnik, taki jak gliniany garnek, można łatwo wykorzystać do stworzenia poidełka dla pszczół. Napełnij pojemnik wodą, umieść w nim kamienie i trochę mchu jako miejsca do lądowania dla pszczół.
Potrzebują one słonecznych, najlepiej lekko piaszczystych miejsc z rzadko rozsianą roślinnością, co ułatwia im kopanie. Takie „piaskowe wyspy” mogą być zakładane na terenie ogrodu.
Organizując „hotele dla pszczół“ oferujemy pszczołom miejsce do życia i rozmnażania. Hotel dla pszczół można wykonać własnoręcznie lub też kupić gotowy. Jednak zarówno w jednym jak i drugim przypadku należy wziąć pod uwagę pewne fakty.
Dlaczego w żadnym wypadku nie powinno się używać drewna iglastego, szyszek sosnowych i dlaczego nawet słoma szkodzi pszczołom, znajdziesz tutaj:
hotel dla dzikich pszczół - instrukcja budowy
